Mor til Marion er nemleg fosterheim for ekorn. Det betyr at ho tar imot ekorn som treng ein stad å vere til dei kan sleppe ut i naturen igjen.
Ein ekornunge Marion hugsar spesielt godt, var Pablo.
– Pablo fall ned frå taket der ekornmora hans hadde bygt hus, fortel Marion.
Mannen som fann Pablo, prøvde først å la ekornungen vere i fred på bakken. Av og til kjem nemleg ekornmora tilbake for å hente ungar som fell ned.
Men mora til Pablo kom ikkje. Derfor trong han ein menneskeheim å vere i til han kunne klare seg sjølv. Då Marion fekk Pablo heim, var han 3 veker gammal.
– Han hadde ikkje eingong opna augo sine.
Stort ansvar
Det er mykje arbeid med ein ekornunge. I begynninga måtte Pablo matast kvar tredje time. For at Marion skulle få sove om natta og ha tid til å gå på skulen om dagen, tok mor hennar seg av ekornet mest i denne perioden.
– Men då eg kom heim frå skulen, gav eg han mjølk. Det var ikkje vanleg mjølk, for det toler ikkje ekorn, men kvalpemjølk. I tillegg hjelpte eg Pablo å gå på do.
Sidan Pablo var så liten då han kom til Marion, sov han mesteparten av døgnet. Då han blei eldre, blei han meir aktiv.
– Han budde dei første vekene inne i eit bur, men eg hadde han litt ute kvar dag for å aktivisere han med leiker og klatring. Han hadde ingen ekornvenner, så eg måtte vere det for han, seier Marion.
Etter ei stund flytta han ut i ei større innhegning.
– Då kunne eg ikkje kose så mykje med han fordi han måtte lære seg å bli vill igjen. Han skulle jo sleppast laus i skogen, så då var det viktig at han ikkje trudde at vi menneske var familien hans.
Trist å sleppe han fri
Pablo budde hos Marion til han var 14 veker gammal. Då slapp han ut i skogen igjen.
– Det gjekk veldig bra. Eg og mamma var innom han kvar dag i to veker, og vi såg han kvar gong. Etter dei to vekene let vi han vere åleine, fortel Marion.
Men det var ikkje berre lett å seie ha det til Pablo.
– Det var både vondt og trist å sleppe Pablo fri igjen. Men det er ikkje lov å ha ville dyr i fangenskap heile livet deira. Dei tilhøyrer naturen. Vi hjelper dei berre for at dei skal få ein ny sjanse i livet.
Marion har eitt råd til kva andre skal gjere viss dei finn ein ekornunge.
– Det første du bør gjere er å få tak i ein vaksen som kan hjelpe til. Den vaksne kan ringe til Ekornhjelpen, som er ein organisasjon som hjelper ekorn.
Ho minner om at ekorn ikkje berre er søte:
– Ekorn kan bite, dei kan ha lopper og lus i pelsen sin, og dei er skikkeleg rampete, fortel Marion.
