Eg følte meg gløymd
Eg var ingen
Eg var ubrukeleg
Eg hadde ikkje noko å seie.
Ingen ville vere med meg
Eg var heilt åleine
Ingen brydde seg
Dei sa: «Du er ikkje
noko tess
Du treng ikkje vere med
Du treng ikkje å leve»
Dei vaksne gjorde ingenting
Dei stod berre og såg på.
Nokre kviskra
Andre lo
Eg hadde ikkje noko å seie.
Eg var stygg
Eg lukta vondt
Eg var rar
Eg var barnsleg
Eg hadde ikkje noko å seie.
Eg sat og åt aleine
Ingen ville sitje med meg
Eg trengte ingen, sa dei
Slik fortsette det
Heilt til du
kom bort til meg
Du tok armen rundt meg
Du kviskra inn i øyra mitt:
«Eg er her.
Du er ikkje stygg.
Du er vakker.
Eg passer på deg.
Du skal ikkje vere åleine lenger»
